Prennials, Negar Behbari'nin İranlı kadınların yaşamlarındaki önemli aşamaları anlattığı projesi. İsmi "Çok yıllık bitkiler" anlamına gelen proje sekiz fotoğraftan oluşuyor ve cinsiyetçi bir çerçeveden ülkedeki kadınların geleneksel davranışları ve çevrelerini inceliyor.

Behbari proje metninde çalışmasını oldukça detaylı ve net bir biçimde sunuyor:

"Prennials, İranlı bir kadının hayatından geniş bir zaman çizelgesini aktarıyor:  Doğum , çocukluk, ergenlik, evlilik , annelik , menopoz ve ölüm. Her fotoğrafın başlığı  -1′den 68′e kadar- kadının o yaşını temsil eder. Ayrıca, hayatlarındaki bilinçsiz varoluşu ve mecazi anlamda büyümeyi bir araya getirerek ince ve etkili sorular sunar: Hangi araçlar sayesinde İranlı kadınlar farkındalık kazanıyor ya da -tam tersi- büsbütün bilinçsizleşiyorlar? Kendi yaşam akışlarında bir tören gerçekleşirken görünürlüklerini nasıl kazanıyorlar ve aynı görünürlük erkeklerin yanında nasıl asimile oluyor?

Fotoğraflardan "Bir", yeni doğmuş bir kız çocuğunun aile içi kutlamasını gösterirken; "Dokuz", bir kızın Şeriat'a göre belirlenen olgunluk yaşında, kıyafeti, saçı ve erkeklerle ilişkileri hakkında istemsizce kabul ettiği yükümlülükleri, dualar ve şölen eşliğinde gösterir. Erkek çocuk kadın dolu bu odada bir cinsel gücü ima edercesine pervasızca buzdolabını açar. "Onaltı", erkeklere özgü tüketimleri kaydederek erkek evlerindeki  günlük alışkanlıkları -televizyon, alkol, gazeteler- inceler. "Yirmidokuz", evlenmemiş ve sıkıcı kadınların oturma odalarına dikkat çeker. "Otuzdört", "Kırkiki"deki bir annenin  sorumluluklarının aksine, hamile bir kadının kendinden yaşlı eşiyle, sorumluluklardan uzak, kendine has eğlenceli dünyasına değinir. Ölüm ve yas "Ellibeş"te, kendi içine çekilme ve yalnızlık "Altmışsekiz"de karşımıza çıkar.

Psikolojik ve mekansal ikilik araştırmamın özünü oluşturmaktadır: Kentsel çevreden ayrı tutulan kadın bedenleri, komşular, topluluklar, ev içi ve bunlara karşı erkeğin -daha entelektüel, bilimsel, politik ve üretken- fiziksel alanı.

Dinin; cinsiyet, hamilelik, kadınlık, evlilik üzerindeki yaptırımları, kadının -erkek empoze bir dünyada- yükümlülükleri, kadının kıyafet kısıtlamaları her nesilin hayatını gölgelemiştir. Bu yükümlülükler ve kısıtlamalar zamanla kadının ruh sağlığına zarar verir; ‘Kalıcı Bitkisel Evre' denilen bu hastalık, nörolojik olarak kadını pasifleştirir ve iletişim yetersizliği başlar.

Oysa İranlı kadınlar, kendi içlerinde tekil seçimleri ve verdikleri tavizler için fiziksel ve psikolojik destek görürler, burada izleyici için bu olgu maskesizleşir. Büyülü kökler, hayali saplar ve yabani çiçek uzantılı yüzeyler bu kadınların üzerine ve üzerinden tutunur. Prennials;  yaşam, aşk ve zevkin verimsiz koşullarda üretimi  üzerine benim sempatimi ve eleştirimi içermektedir."