Güncelleme #09

Yaklaşık dört senedir farklı mecralarda, farklı uzunluklarda ve şekillerde fotoğraf ve fotoğrafı araç olarak kullanan güncel sanat pratikleri üzerine yazıyorum. Kendi pratiğim, ilgilerim fotoğrafla birlikte başka üretim biçimlerini dahil ettikçe, neden fotoğrafla başladığımı sorgulamam da keskinleşti.

"Yüksek Lisansın Yap ve Yapmaları" Charles H. Traub'un da editörlerinden olduğu "Fotoğrafçının Eğitimi" kitabında yer alan yazısıdır. Öğrencilerine aktardığı bu "yap" ve "yapmalar" listesi oldukça ironik. Bu maddelere Orta Format'ta yer vermemizin sebebi de bu maddelerin yol gösterici olmaktan çok yoldaki her şeyi göstermesi sayesinde soru işaretlerini çoğaltmak.

Felaketten 26 yıl sonra, Çernobil'in yara gibi görülebilen ve hava gibi görülemeyen etkileri devam etmekte. Patlayan 4. reaktörün olduğu bölgeye giriş güvenlik önlemleri ile kapatılmışken, çoğunluğu kadın olan 200'den fazla insan bu bölgenin 30 kilometre çevresinde yaşıyorlar. Bu kadınlar ki Stalin dönemi kıtlığını, Nazi işgalini ve dünyanın en büyük felaketlerinden biri olan Çernobil'den hemen sonra evlerine dönmek istiyorlar.

"Caochangdi Beijing", Rong Rong ve Inri'nin günlük yaşamlarındaki değişimlerine dair bir otoportre çalışması. Günümüz dünyasını geleneksel Çin sanatı ve kültürünün ögeleri ile birleştiren çalışma, İstanbul Modern'deki "Dönüşüm: Çağdaş Çin Sanatına Bir Bakış" sergisinde yer aldı. Sergi'nin küratörü Sun Feng ve İstanbul Modern'in asistan küratörü Senem Sekban; Rong Rong ve Inri'nin çalışmasıyla birlikte Çağdaş Çin sanatını anlattılar.

Fotoğraflar genel yargı olarak; geçmişimizin hatırlatıcıdır ve bu nedenle önemli bir belge olarak kalır. Oysa fotoğraflar ve anılarımız gerçekliği tüm yönleriyle değil, eksilerek, solarak, keskinliğini yitirerek saklar. Bu eksilen yapı, belki de hayatın devam edebilmesi için tam da olması gerekendir.

Psikeletlet, Emin Enes Bahadır'ın sokağındaki çocukları hikayeleriyle anlattığı tipolojik çalışması.